X-ışını floresans spektrometresinin tanıtımı
X-ışını floresansının fiziksel prensibi:
Bir malzeme kısa dalga boyuna maruz bırakıldığındaX ışınlarıveya gama ışınları nedeniyle onu oluşturan atomlar iyonize olabilir. Atom, iyonlaşma potansiyelinden daha büyük bir enerji kaynağına sahip, iç yörüngedeki elektronları yerinden çıkaracak kadar radyasyona maruz kalırsa, ancak bu durum atomun elektronlarını kararsız hale getirir ve dış yörüngelerdeki elektronlar"yetişmek"geride kalan delikleri doldurmak için alt yörüngelere.
Sürecinde"iyileşmek"fazla enerji açığa çıkacak ve fotonun enerjisi iki yörüngenin enerji farkına eşit olacaktır. Bu nedenle madde, atomların enerji özelliği olan radyasyon yayar. Floresan radyasyonu, ilk olarak 1928'de Glocker ve Schreiber tarafından önerilen, esas olarak X-ışını ışınları kullanılarak uyarılır.
İletim ölçümü
geçirgenliğiX-ışını Floresan Spektrometresiveya verimliliği yardımcı bir monokromatör cihazı kullanılarak belirlenebilir. Bu ölçümler görünür ve yakın UV'de herhangi bir zorluk yaşanmadan gerçekleştirilir. İkinci monokromatörün geçirgenliği, birinci monokromatörden geçen ışık akısı ölçülerek ve ardından her iki monokromatörden geçen ışık akısı ölçülerek belirlenir.
Mutlak ölçümler, monokromatörün mutlak geçirgenliğinin bilinmesini gerektirir: bağıl ölçümler için geçirgenlik, çeşitli dalga boylarında bağıl birimler halinde ölçülebilir. Vakumlu UV'nin bu ölçümleri önemli deneysel zorluklara sahiptir, bu nedenle genellikle yardımcı monokromatörler kullanılır. Kırınım ızgarasının verimliliği çeşitli geliş açılarında ayrı ayrı ölçüldü. Birçok deneysel adımda kalibrasyon zorluklarından başarıyla kaçınılmıştır.
